Το 2025, στο Ελσίνκι το δημόσιο δίκτυο μετακίνησης θα οδηγήσει την ιδιοκτησία του αυτοκινήτου σε αχρηστία.
Οι αρμόδιες αρχές της πρωτεύουσας της Φιλανδίας στοχεύουν στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος μεταφορών, το οποίο με έναν απλό (και κοινό για όλα τα μέσα) τρόπο πληρωμής θα εξασφαλίζει στο χρήστη πρόσβαση σε όλα τα μέσα μεταφοράς. Έτσι, σκοπεύουν μέχρι το 2025 να καταστήσουν τη χρήση του αυτοκινήτου για τους κατοίκους του Ελσίνκι ως μη “αναγκαία”.
Ο τρόπος που θα ακολουθήσουν οι αρμόδιες αρχές για να υπερβούν τα συμβατικά μέσα μεταφοράς είναι η δημιουργία εφαρμογών με τις οποίες το κοινό θα μπορεί από το ίδιο του το κινητό να επιλέγει και να αγοράζει φτηνούς, ευέλικτους και συντονισμένους τρόπους κινητικότητας. Έτσι, η μετακίνηση με τα δημόσια μέσα μεταφοράς θα γίνει περισσότερο ανταγωνιστική σε σχέση με την ιδιωτική χρήση αυτοκινήτου, όχι μόνο ως προς το κόστος αλλά και ως προς την άνεση και την ευκολία χρήσης.
Οι συνδρομητές της εφαρμογής θα μπορούν να εισάγουν έναν συγκεκριμένο προορισμό, καθώς και ένα σημείο-αφετηρία και ,με την επεξεργασία των στοιχείων αυτών, η εφαρμογή θα αναζητά και θα παρουσιάζει στο χρήστη όλες τις δυνατές επιλογές μετακίνησης, από τη χρήση ενοικιαζόμενων ποδηλάτων μέχρι και τη χρήση λεωφορείων και πλοίων, ή και τον συνδυασμό όλων αυτών.
Η πόλη βαδίζει άλλωστε ήδη προς αυτήν την καινοτόμο κατεύθυνση, καθώς η υπηρεσία μεταφοράς με το λεωφορείο Kutsuplus ,που λειτουργεί ήδη, επιτρέπει στους χρήστες να ορίζουν από το κινητό τους ένα συγκεκριμένο σημείο ανάβασης και ένα σημείο προορισμού. Η εφαρμογή συγκεντρώνει τα σημεία αυτά και δημιουργεί τη βέλτιστη διαδρομή για την εξυπηρέτηση όλων των χρηστών. Το σημαντικό προτέρημα της υπηρεσίας αυτής είναι ότι συνδυάζει την ελευθερία επιλογής συγκεκριμένου σημείου ανάβασης, που προσφέρει το αμάξι, αλλά χωρίς το περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος της χρήσης και ιδιοκτησίας του.
Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι η σχεδίαση του λεωφορείου Kutsuplus, καθώς και των μελλοντικών εφαρμογών μετακίνησης, λαμβάνει υπόψιν της όχι μόνο το χρήστη smartphone με την απαραίτητη οικονομική άνεση, αλλά και έναν φοιτητή ή έναν πολίτη με μικρότερη οικονομική άνεση. Με αυτή την αφορμή, ο δήμος ξεκίνησε ήδη τη δημιουργία μιας πλατφόρμας με μεγαλύτερη κοινωνική χροιά, η οποία θα απευθύνεται στο σύνολο των πολιτών. Το μόνο που μένει είναι ο απαραίτητος έλεγχος της αποτελεσματικότητας της πλατφόρμας όχι μόνο όσον αφορά το σχετικά μικρό κέντρο του Ελσίνκι, αλλά και τους υπόλοιπους σημαντικούς περιφερειακούς και μη δήμους.
Το Ελσίνκι, εν τέλη, δεν σκοπεύει να αποχωριστεί εντελώς το αυτοκίνητο (άλλωστε αυτό είναι πολύ δύσκολο) αλλά να επανεξετάσει την αστική κινητικότητα της πόλης, ώστε να καταφέρει να διατηρήσει τις προσδοκίες και τις ευκολίες της ατομικής μετακίνησης, αλλά να δημιουργήσει τις υποδομές και τα δίκτυα για την ενσωμάτωση των χαρακτηριστικών αυτών στα δημόσια μέσα μεταφοράς.
Το μόνο σίγουρο συμπέρασμα είναι ότι το Ελσίνκι βρίσκεται στο πιο σωστό δρόμο προς την επίτευξη αυτού του στόχου.