Ο Χάρης Πετράκης μάς μιλάει για τις αγαπημένες του διαδρομές στο νότιο παραλιακό μέτωπο της Αττικής, αλλά και για την εμπειρία της ποδηλασίας, όπως τη βιώνει προσωπικά.
Οι όμορφες στιγμές της πολατάδας έρχονται να ισοφαρίσουν το στρες της επιβίωσης του ποδηλάτη μεταξύ ασφάλτου και πεζοδρομίου, μεταξύ πεζών και αυτοκινήτων.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που έκανες ποδήλατο; Αν ναι, ποιο ήταν το πρώτο σου ποδήλατο;
Δε θυμάμαι την πρώτη φορά δυστυχώς, καθώς ήμουν μπόμπιρας ωστόσο θυμάμαι το πρώτο μου ποδήλατο. Αυτό ήταν δώρο ενός καλού οικογενειακού φίλου, όταν ήμουν τότε σε ηλικία 3 – 4 χρονών.
Ήταν σε ένα ιδιαίτερο χρώμα κόκκινου προς πορτοκαλί, εννοείται με βοηθητικές ρόδες, και εκείνη την περίοδο, στα μάτια μου φαινόταν σαν το πιο όμορφο ποδήλατο που υπάρχει!
Έχεις κάποια δυνατή ποδηλατική ανάμνηση από τα παιδικά σου χρόνια;
Όταν ήμουν μπόμπιρας, ο πατέρας μου με πήγαινε αρκετά συχνά σε πάρκα για να παίξουμε μπάλα αλλά και για να μάθω να κάνω ποδήλατο.
Έπειτα, αφού πλέον είχα μάθει, συνεχίζαμε να πηγαίνουμε, τότε με μόνη διαφορά ότι πλέον δε χρειαζόμουν βοήθεια. Έτσι, η εμπειρία του ποδηλάτου στο μυαλό μου έχει ταυτιστεί με την εικόνα του πατέρα μου.
Στο σήμερα, που πηγαίνεις συνήθως με ποδήλατο; Έχεις κάποια αγαπημένη διαδρομή;
Το Ελληνικό είναι μία από τις περιοχές που κάνω αρκετά συχνά ποδήλατο καθώς η έδρα της ομάδας μπάσκετ που παίζω βρίσκεται εκεί, επομένως είναι ο τρόπος μου να πηγαίνω και να γυρνάω από τις προπονήσεις.
Έπειτα, η περιοχή του κέντρου γενικότερα αλλά πιο συγκεκριμένα οι περιοχές Μοναστηράκι, Πανεπιστήμιο, Ομόνοια καθώς βρίσκονται κοντά στη δουλειά μου. Μία από τις αγαπημένες μου διαδρομές, η οποία εκτός από ασφαλής, κατ’ εμέ, είναι και από τις πιο όμορφες, είναι το παραλιακό μέτωπο που ξεκινάει από το Καλαμάκι διασχίζει τη Μαρίνα Φλοίσβου και καταλήγει στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Παρόλο που δεν υπάρχει ποδηλατόδρομος (όπως σχεδόν παντού στην Ελλάδα) τουλάχιστον το πεζοδρόμιο είναι αρκετά φαρδύ ώστε ποδηλάτης και πεζός να μη διατρέχουν κίνδυνο σύγκρουσης. Όπως είναι προφανές, το μαγευτικό της διαδρομής είναι ότι κατευθύνεσαι παράλληλα με τη θάλασσα και σε μία ηλιόλουστη μέρα είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία.
Περίπου πόσα χιλιόμετρα κάνεις καθημερινά/ανά βδομάδα;
Βάσει των υποχρεώσεων και μόνο 10 με 15 χιλιόμετρα την ημέρα. Εάν πρόκειται για απλή ψυχαγωγική ποδηλατάδα, δεν υπάρχει σταθερά στα χιλιόμετρα.
Το ποδήλατο έχει να κάνει με κάποιο τρόπο με τη δουλειά σου;
Απλά ως εργαλείο για να φτάσω σε αυτή, όχι άμεση σχέση σαν δουλειά αυτή καθαυτή.
Τί ποδήλατο χρησιμοποιείς τώρα;
Πρόκειται για ένα hardtail μάρκας Cube, το μοντέλο λέγεται Attention SLX. Για τη δουλειά που το ήθελα, δηλαδή αρκετή αστική χρήση αλλά και με κάποιες δυνατότητες off-road, λόγω της μπροστινής ανάρτησης αέρος, είναι το ιδανικό θεωρώ.
Ποιο είναι το επόμενο που θα ήθελες να πάρεις;
Δεν έχω στα άμεσα σχέδιά μου την αγορά κάποιου νέου ποδηλάτου ωστόσο όταν φτάσει αυτή η στιγμή θα ήθελα σίγουρα να είναι ένα full
suspension.
Πού το παρκάρεις (όταν είσαι σπίτι κι όταν βγαίνεις έξω);
Όταν βρίσκομαι σπίτι το αφήνω σε έναν συγκεκριμένο χώρο στην αυλή και σε περίπτωση που οι καιρικές συνθήκες δεν είναι ιδανικές, το καλύπτω με ένα προστατευτικό. Σε δημόσιους χώρους, καθώς δεν υπάρχουν ειδικοί χώροι στάθμευσης για ποδήλατα στα περισσότερα μέρη, θα το δέσω σε κάποιο στύλο ή αν το επιτρέπει ο χώρος στον οποίο βρίσκομαι, θα το φέρω μέσα για λόγους ασφαλείας.
Πως αισθάνεσαι όταν κάνεις ποδήλατο;
Πολύ ωραία ερώτηση και, πιστεύω, με πολύ ωραία απάντηση. Τρία συναισθήματα με κατακλύζουν κάθε φορά που καβαλάω το ποδήλατό μου. Αυτό της ελευθερίας, αυτό της ανεμελιάς και τέλος αυτό της νοσταλγίας. Τα πρώτα δύο ακόμα και κάποιος άνθρωπος ο οποίος δεν έχει κάνει ποδήλατο, θεωρώ, μπορεί να φανταστεί γιατί. Το τελευταίο, ωστόσο, μπορεί να είναι λίγο πιο μοναδικό και νομίζω πως οφείλεται στα παιδικά μου χρόνια, διότι με κάνει να νιώθω κάθε φορά πάλι παιδί.
Τι πιστεύεις ότι σου προσφέρει το ποδήλατο;
Το σημαντικότερο είναι το ψυχολογικό κομμάτι αυτού. Μία διαφυγή από το άγχος και τις σκέψεις. Όταν κάνω ποδήλατο, το μυαλό μου αδειάζει και υπάρχω απλά στη στιγμή εκείνη, τη ζω. Εννοείται, στα εξίσου σημαντικά, ειδικά στην εποχή μας, είναι η οικονομία που προσφέρει, αλλά και η δυνατότητα της καθημερινής άσκησης, της σωματικής ευεξίας.
Τι ρούχα φοράς όταν ποδηλατείς;
Τις περισσότερες φορές είμαι ντυμένος αναλόγως για την περίσταση που πάω: αν αυτό είναι η δουλειά, τότε τα πιο επίσημά μου, αν αυτό είναι προπόνηση, τότε τα μπασκετικά μου. Για τις ποδηλατάδες μου, το ντύσιμο είναι casual και άνετο, ώστε να υπάρχει ελευθερία κινήσεων.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου ποδηλατικό gadget;
Η αλυσίδα και το λουκέτο μου, γιατί προστατεύουν αυτό που αγαπώ 😂
Βγαίνεις για ποδήλατο με παρέα;
Δυστυχώς, όχι, γιατί κανένας στον κύκλο μου δε χρησιμοποιεί ποδήλατο, ούτε για ψυχαγωγικούς λόγους, ούτε για λόγους μετακίνησης.
Υπάρχει κάποιο ταξίδι που θα ήθελες να κάνεις με ποδήλατο;
Όσο πιο πολύ μπαίνω στη φάση του ποδηλάτου και μαθαίνω περισσότερα και για το ίδιο το εργαλείο, αλλά και όσο γνωρίζω ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο πάθος, τόσο αυξάνεται και η επιθυμία για κάτι τέτοιο. Τη δεδομένη στιγμή, ωστόσο, δεν μπορώ να απαντήσω, γιατί δε γνωρίζω αρκετά για κάποιους γνωστούς και όμορφους προορισμούς για ένα τέτοιο ταξίδι.
Τι σε σταματάει να βγεις με το ποδήλατό σου; Τι προβλήματα συναντάς συνήθως;
Κάθε φορά πριν βγω υπάρχει ο φόβος ατυχήματος και, κυρίως, λόγω αμέλειας άλλων. Από τη στιγμή, ωστόσο, που δεν υπάρχουν οι υποδομές στη χώρα, κάποιες φορές το λάθος δεν πέφτει ούτε στον αναβάτη αλλά ούτε και σε αυτόν που ενδεχομένως να προκάλεσε το ατύχημα. Η έλλειψη ποδηλατοδρόμων είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντάω το οποίο αρκετές φορές οδηγεί σε ασέβεια προς τον ποδηλάτη, γιατί, είτε βρίσκεται στον δρόμο, είτε στο πεζοδρόμιο, στα μάτια των οδηγών και των πεζών, θεωρείται επικίνδυνος και παράνομος.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και για τον χρόνο σας! Συνεχίστε την καλή δουλειά παιδιά και εύχομαι να μου ξαναδοθεί η δυνατότητα στο μέλλον να σας βοηθήσω στο έργο σας με όποιον άλλο τρόπο μπορώ!
© Copyright Cities for Cycling 2023, All Rights Reserved