Με το καλοκαίρι να μας χτυπά για τα καλά την πόρτα, το ποδήλατο – πόλης, βουνού, δρόμου, ηλεκτρικό, διπλωτό ή μονόροδο – ας βγει στους δρόμους!
Τέρμα οι δικαιολογίες για να μην κάνετε ποδήλατο – μπορεί να βρέξει, κάνει κρύο, γαμώτο ξέχασα τα καλά μου τα γάντια, τρίζει το σασμάν από την υγρασία…
Με το καλοκαίρι να μας χτυπά για τα καλά την πόρτα, όλα τα ποδήλατα – πόλης, βουνού, δρόμου, ηλεκτρικά, διπλωτά ή μονόροδα – να βγουν στους δρόμους!
Οι συχνά αφιλόξενοι δρόμοι των ελληνικών πόλεων πρέπει να γεμίσουν από ποδήλατα που από μόνα τους θα ορίσουν τους ποδηλατόδρομους που δεν υπάρχουν γιατί, όπως δε θα βαρεθούμε να λέμε, εκατό ποδήλατα (και λίγα λες…) στη δεξιά λωρίδα ορίζουν τον πιο καλοφτιαγμένο ποδηλατόδρομο της πόλης!
Διαβάζω τη δήλωση του Mike Burrows (του σχεδιαστή του γνωστού ποδηλάτου Lotus 108 Time Trial που κατασκευάστηκε από την Lotus για τον Chris Boardman και με το οποίο κέρδισε στους Ολυμπιακούς του 1992 στη Βαρκελώνη):
«Κάθε φορά που κάποιος αφήνει το αυτοκίνητό του και χρησιμοποιεί ένα ποδήλατο, ο κόσμος γίνεται λίγο καλύτερος».
Χωρίς να θέλω να γίνω… λύσσα, δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Και όχι επειδή εκδίδω ένα περιοδικό ποδηλάτου και όλη μου η ζωή περιστρέφεται γύρω από το ποδήλατο και την προώθηση της χρήσης του στην Ελλάδα. Το ανάποδο! Αυτό έγινε (τα τελευταία 16 χρόνια) ακριβώς επειδή συμφωνώ και συμφωνούσα από τότε…
Ως χώρα περνάμε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της νεότερης ιστορίας μας. Συχνά κάνουμε λες και δεν συμβαίνει τίποτα – χαμογελάμε (όχι πολύ τακτικά πλέον), βγαίνουμε, πίνουμε, τρώμε, κάνουμε σχέδια (που συνήθως ακυρώνουμε μετά) – αλλά περνάμε μία περίοδο καθοριστικής σημασίας και, από σήμερα που γράφω αυτό το κείμενο ως τη στιγμή που θα το διαβάσετε, δεν ξέρουμε πόσα θα μπορεί να έχουν αλλάξει.
Τι σχέση έχει το ποδήλατο με όλα αυτά; Πιστεύω πως αν περισσότεροι έκαναν περισσότερο ποδήλατο, τα προβλήματά μας θα ήταν λιγότερα. Γιατί; Επειδή η επιλογή της χρήσης ενός ποδηλάτου – κυρίως στον τομέα της καθημερινότητάς μας – αποτελεί την πιο λογική απόφαση που θα μπορούσαμε να πάρουμε. Και τα προβλήματα που σήμερα καλούμαστε να επιλύσουμε (και δεν μπορούμε) είναι επειδή περάσαμε πολλά χρόνια (και ακόμα περνάμε) χωρίς «κοινή λογική».
Γιατί, αν βασιζόμαστε στην «κοινή λογική» στις αποφάσεις μας θα χρησιμοποιούσαμε περισσότερο ποδήλατο, οι πολιτικοί θα έπαιρναν περισσότερες αποφάσεις για την ανάπτυξη της χρήσης του ποδηλάτου και – όσοι δεν θέλουν να χρησιμοποιούν ποδήλατο – εξυπηρετούσαν τους υπόλοιπους που θέλουν να το κάνουν.
Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο «λογικό», αν θες να μετακινηθείς σε μία πόλη να το κάνεις χωρίς πολύ θόρυβο, χωρίς ρύπους, χωρίς την κατάληψη πολύτιμου ελεύθερου χώρου, χωρίς το κόστος της βενζίνης, μειώνοντας στο ελάχιστο την πιθανότητα να προξενήσεις θανατηφόρο ατύχημα.
Ίσως λοιπόν – λέω, ίσως – αν μπαίναμε στη λογική να χρησιμοποιούμε ποδήλατο σε όσο το δυνατόν περισσότερες μετακινήσεις, ίσως να μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα και τη ζωή μας, με περισσότερη «κοινή λογική».
Από την άλλη, είναι μία αλήθεια πως ξέρω αρκετούς που χρησιμοποιούν ποδήλατο τακτικά και στερούνται παντελώς, όχι απλώς… κοινής λογικής, αλλά λογικής!
Όπως ξέρω και άλλους, που δεν θυμούνται καν ισορροπία και αποτελούν παραδείγματα για όλους. Εντάξει, δεν είναι απόλυτο αλλά, σκεφτείτε το: μπορεί το ποδήλατο να αποτελέσει μία ελπίδα για την Ελλάδα;
Η γνώμη είναι πως ναι. Και σας διαβεβαιώνω πως θα συνεχίσω να κάνω ό,τι μπορώ για να βλέπω όλο και περισσότερους να το χρησιμοποιούν – για άσκηση, αναψυχή αλλά κυρίως για μετακίνηση γιατί, κυρίως έτσι μπαίνει πραγματικά στη ζωή σου και δημιουργεί μία σχέση αγάπης και γλυκού πάθους που κρατάει για πάντα. Αυτό άλλωστε δεν υποτίθεται πως είναι το ιδανικό;