Απ’ τη γαλλική εξοχή, στη Ρώμη, στην Αθήνα:
H κοσμογυρισμένη Romane Bourgeois μάς εξηγεί τι βάσανο είναι τα πλακόστρωτα μονοπάτια και πώς εκείνη αντιμετωπίζει θυμωμένους οδηγούς στην άσφαλτο.
Spoiler alert: με το πιο πλατύ της χαμόγελο!
Θυμάσαι την πρώτη φορά που έκανες ποδήλατο; Αν ναι, πως ήταν το πρώτο σου ποδήλατο;
Δεν θυμάμαι την πρώτη φορά που οδήγησα ποδήλατο, αλλά θυμάμαι πολύ έντονα την πρώτη φορά που έμαθα να οδηγώ ποδήλατο χωρίς ροδάκια! Ήμασταν σε ένα πολύ ωραίο σπίτι στη γαλλική εξοχή, το οποίο οι γονείς μου έφτιαχναν τότε. Το οικογενειακό μας σπίτι. Θυμάμαι αυτή την πολύ ιδιαίτερη στιγμή όπου με τους γονείς μου, κάποια άλλα πρόσωπα που με δυσκολία θυμάμαι, κι εμένα, ήμασταν σε αυτή την κατηφόρα δίπλα στο σπίτι.
Αρχικά, ο πατέρας μου έβγαλε τον ένα τροχό από το ποδήλατό μου. Κατέβαινα εύκολα, ισορροπώντας το σώμα μου στην πλευρά που είχε ακόμα ρόδα, για να μην πέσω. Ανακάλυψα για πρώτη φορά ένα νέο συναίσθημα: την ισορροπία. Στη συνέχεια αφαίρεσε και την άλλη. Ήμουν αρκετά φοβισμένη. Πολύ. Μετά δεν ξέρω. Ξαφνικά μπόρεσα να κάνω ποδήλατο σε δύο τροχούς. Ήταν μαγικό! Έμαθα τη δύναμη της ισορροπίας και της ταχύτητας που προκαλείται από τη δύναμη του σώματος και τη βαρύτητα, όλα μαζί.
Το ποδήλατό μου ήταν ροζ. Νομίζω ότι το έχω ακόμα κάπου.
Έχεις κάποια έντονη ποδηλατική ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία;
Υποθέτω ότι αυτή που μόλις έγραψα είναι η πιο δυνατή. Θυμάμαι επίσης όταν κάποτε ο πατέρας μου ήρθε στο σπίτι με ένα παιδικό tandem. Ήταν κόκκινο. Από τα τέσσερα παιδιά ήμουν, δυστυχώς, η μόνη με αρκετή αυτοπεποίθηση για να οδηγήσω. Κάναμε ποδήλατο στην κατηφόρα σαν τρελοί. Μακάρι να μπορούσα να μείνω στο πίσω μέρος, αλλά οι τρεις αδελφές μου ήταν πολύ μικρές και οι γονείς μου πολύ μεγάλοι για να οδηγήσουν αυτό το μέγεθος. Υποθέτω ότι τώρα θα ήθελα πολύ να οργανώσω ένα ταξίδι με tandem με τον πατέρα μου, αλλά σε μέγεθος για ενήλικες.
Αυτός θα μπορούσε να είναι μπροστά οδηγώντας και εγώ πίσω κάνοντας ποδήλατο και κοιτάζοντας τριγύρω, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα όταν είμαι στο αυτοκίνητο μαζί του. Μάλλον μου είναι δύσκολο να αφήσω κάποιον να έχει όλη την ευθύνη της ασφάλειας και για τους δύο. Ε λοιπόν, αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Πού πηγαίνεις συνήθως με το ποδήλατο; Έχεις κάποια αγαπημένη διαδρομή;
Με το ποδήλατο είναι πολύ απλό. Πηγαίνω όπου θέλω να πάω. Βρίσκω τρόπους για να κάνω τα πάντα προσβάσιμα. Δεδομένου ότι μετακινούμαι πολύ γενικά, και δεν έχω – ούτε και θέλω να αποκτήσω – δίπλωμα οδήγησης, και δεδομένου ότι προσπαθώ με κάθε τρόπο να μειώσω το αποτύπωμα άνθρακα και να αυξήσω την οικολογική μου συνείδηση, το ποδήλατο είναι η καλύτερη λύση για να το κάνω αυτό.
Λατρεύω τα μακρινά ταξίδια. Επιπλέον, αντιλαμβάνομαι τη θέση μου ως γυναίκα και την πνευματική διαθεσιμότητα και δυνατότητα να αναλαμβάνω μοναχικά ταξίδια μεγάλης διάρκειας σχεδόν ως καθήκον. Το γεγονός ότι επιτρέπω στον εαυτό μου να αγκαλιάζει τέτοιες εμπειρίες δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της εκπαίδευσης που έλαβα και του πλαισίου που στο οποίο μεγάλωσα. Αισθάνομαι το καθήκον να χρησιμοποιήσω αυτή τη δύναμη για να βιώσω και να μοιραστώ μέσω της οπτικής επικοινωνίας και του storytelling τη δυνατότητα να κάνω το ίδιο. Πόσο μάλλον αν είσαι γυναίκα. Πόσο μάλλον αν είσαι μόνη.
Πόσα χιλιόμετρα κάνεις καθημερινά/ανά εβδομάδα;
Δεδομένου ότι πηγαινοέρχομαι καθημερινά στο στούντιο όπου εργάζομαι και κάνω σχεδόν τα πάντα με το ποδήλατο, θα έλεγα ότι κάνω περίπου 10 χιλιόμετρα την ημέρα κατά μέσο όρο.
Είναι η δουλειά σου σχετική με την ποδηλασία;
Ναι. Βασικά είμαι καλλιτέχνης. Το κύριο μέσο μου είναι η φωτογραφία, αλλά πλέον θεωρώ και την ποδηλασία μέσο. Προσπαθώ να τα συνδυάζω και τα δύο μαζί με τη γραφή για να φτιάξω μια αφήγηση που μπορεί εύκολα να περάσει στον καθένα, είτε αυτός διαθέτει καλλιτεχνικές γνώσεις, είτε όχι. Για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Τι ποδήλατο οδηγείς αυτόν τον καιρό;
Είμαι τυχερή, οδηγώ ένα gravel.
Πόσα ποδήλατα έχεις;
Δύο, σχεδόν. Το ένα που χρησιμοποιώ περισσότερο είναι το gravel. Το άλλο είναι στο σπίτι του πατέρα μου και μου είναι λίγο μεγάλο. Το χρησιμοποιώ για τη μετακίνηση στο χωριό και στην εξοχή.
Ποιο είναι το επόμενο ποδήλατο που θα ήθελες να αγοράσεις;
Θα ήθελα να αποκτήσω ένα πολύ φθηνό αλλά λειτουργικό ποδήλατο για να μετακινούμαι στην Αθήνα. Το πρόβλημα με το ακριβό ποδήλατο γενικά είναι ότι πάντα μπορεί να ανησυχείς μήπως εξαφανιστεί. Η κλοπή ποδηλάτων είναι τόσο συνηθισμένη και τόσο ενοχλητική!
Πού το παρκάρεις (όταν είσαι στο σπίτι και όταν βγαίνεις έξω);
Συνήθως, κρατάω το ποδήλατο μέσα στο σπίτι. Στο σπίτι ή στο στούντιο. Όταν βγαίνω έξω, προσπαθώ να βρω ένα καλό σημείο για να το σταθμεύσω. Είτε κοντά σε σημείο όπου μπορώ να το προσέχω. Είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στην ανθρωπότητα, μέχρι που μου συνέβη ένα άσχημο επεισόδιο, το 2019. Πήρα την απόφασή μου για όλα αυτά και άρχισα να έχω ξανά αυτοπεποίθηση, αλλά με προσοχή.
Πώς αισθάνεσαι όταν οδηγείς ποδήλατο;
Θα παραπέμψω στον Billy Elliot στην τελευταία του ακρόαση για να μπει στη σχολή χορού: “Ηλεκτρισμό”. Η ποδηλασία περιλαμβάνει όλο το σώμα και πνευματική διαύγεια. Τα πάντα ενεργοποιούνται. Κινείσαι, βλέπεις, μυρίζεις, σκέφτεσαι. Είναι σαν μαγεία. Παράγεται ενέργεια που προκαλεί ενέργεια.
Υπάρχει κάποιο ταξίδι που θα ήθελες να κάνεις με ποδήλατο;
Πολλά. Θα ήθελα περισσότερο να διασχίσω τα Βαλκάνια. Να αφιερώσω χρόνο για να γνωρίσω τους κατοίκους, χωρίς πρόγραμμα. Θα ήθελα επίσης πολύ να διασχίσω τη Γαλλία με ποδήλατο, αφού έχω ήδη επισκεφθεί αρκετά την Ιταλία. Αλλά η πραγματική απάντηση στην ερώτησή σας είναι: Ναι, η παγκόσμια περιοδεία. Νομίζω ότι το ονειρευόμουν αυτό από τότε που ήμουν παιδί. Αστείο γεγονός, στην πραγματικότητα σχεδίαζα να δραπετεύσω από το σπίτι μου και να ζήσω σε απόλυτη αυτονομία όταν ήμουν παιδί. Του τύπου, στη μέση της νύχτας θα εγκατέλειπα την οικογένειά μου και τα πάντα για να ταξιδέψω στον κόσμο. Στόχος μου ήταν να ανακαλύψω κάθε εκατοστό της γης. Εγώ απλά κοιμόμουν και ξυπνούσα την επόμενη μέρα, ακόμα στο σπίτι μου. Υποθέτω ότι τώρα έχω τη δύναμη να το κάνω αυτό.
Τι σε εμποδίζει να βγεις έξω με το ποδήλατό σου; Ποια προβλήματα αντιμετωπίζεις συνήθως;
Δεν αντιμετωπίζω. Εγώ οδηγώ. Βρίσκω το χρόνο να το κάνω. Ο χώρος υπάρχει, όπως και οι τρόποι να τον διασχίσω. Είναι θέμα χρόνου, πάντα. Και όσον αφορά τις ανθρώπινες συγκρούσεις… χαμογελάω σε κάθε τσαντισμένο άνθρωπο που μου κορνάρει. Καμιά φορά τους λέω και να πάνε να γα**θούν, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι λύση.
Έχετε δει αυτή την ταινία, “Green Beautiful”; Υπάρχει αυτή η πολύ διάσημη σκηνή όπου ο πρωταγωνιστής, που τον υποδύεται ο Vincent Lindon, χτυπάει τον καθρέφτη ενός άλλου αυτοκινήτου, χωρίς να τον σπάσει.
Ο οδηγός του αυτοκινήτου βγαίνει υπερβολικά τσαντισμένος και αρχίζει να φωνάζει στον Vincent για αυτό που έκανε, υπάρχει ένα κρεσέντο μέχρι που – μπουμ! – ο Vincent, που ήταν σιωπηλός και λυπημένος μέχρι εκείνη τη στιγμή, αλλάζει και αρχίζει να φωνάζει στον τύπο, με ένα πολύ αγαπητικό βλέμμα ακόμα, για όλα τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο και όλα τα πράγματα που πραγματικά έχουν σημασία και ότι το μόνο στο οποίο μπορεί να εστιάσει αυτός ο άνθρωπος τώρα είναι το θέμα του καθρέφτη της πίσω όψης, που δεν είναι καν σπασμένος. Δεν ξέρω, είναι τόσο δυνατό. Πρέπει να το παρακολουθήσετε. Όμορφο. Χαχα!
Έτσι μια μέρα ήμουν στο ποδήλατο στην κίνηση της Αθήνας (εδώ κάνει κανείς σλάλομ μεταξύ των αυτοκινήτων) μια από τις πρώτες φορές που έκανα ποδήλατο σε αυτή την πόλη και έπρεπε να μάθω λίγο πώς να κινηθώ. Το γεγονός είναι ότι ΣΤΑΑΑΚΚ, μαντέψτε τι; Χτύπησα τον καθρέφτη ενός ταξί και τα έκανα μαντάρα. Ο ταξιτζής κατέβασε το παράθυρο και άρχισε να μου φωνάζει ακριβώς όπως στο Green Beautiful. Σταματάω, πηγαίνω προς τα πίσω, βάζω τον καθρέφτη του στη θέση του και του χαμογελάω πλατιά. Χαχαχα δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, απλά άλλαξε έκφραση αμέσως. Όλα ήταν εντάξει και πάλι. Η όμορφη δύναμη των φροντιστικών αλληλεπιδράσεων.
Που μένεις τώρα; Έχεις κάνει ποδήλατο και σε άλλες μεγάλες πόλεις; Πως θα σύγκρινες τις εμπειρίες;
Ζω στην Αθήνα αυτή τη στιγμή! Μετακινούμουν επίσης στη Ρώμη για λίγους μήνες και η αίσθησή μου είναι ότι η ποδηλασία στην Αθήνα είναι 100% καλύτερη. Οι Ιταλοί οδηγοί γενικά είναι τρελοί και πραγματικά δεν ενδιαφέρονται για τα δίκυκλα. Νιώθω ότι εδώ κανείς δεν βιάζεται πραγματικά. Μπορεί να κορνάρουν αλλά όχι επειδή πρέπει να τρέξουν κάπου. Το λατρεύω.
Επιπλέον, η Ρώμη καλύπτεται από πλακόστρωτο. Είναι κόλαση. Η ΚΟΛΑΣΗ! Στην Αθήνα πρέπει να προσέχεις τις τρύπες και τις κακοτεχνίες, αλλά είναι οκέυ, απλά πρέπει να κόβεις ταχύτητα μερικές φορές. Στο πλακόστρωτο, είτε πας γρήγορα είτε αργά, είναι εξίσου χάλια. Και, όπως παντού, πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός όταν βρέχει. Οι δρόμοι τείνουν να γίνονται εξαιρετικά ολισθηροί, ειδικά στην Αθήνα. Σχετικά με τις ποδηλατικές διαδρομές και υποδομές, θα έλεγα ότι το ποσοστό μεταξύ των δύο πόλεων είναι αρκετά όμοιο.
Do you remember the first time you rode a bike? If yes, what was your first bike?
I don’t remember the first time I rode a bike, but I do remember the first time I learned to ride a bike without the 2 “roulettes” quite vividly! We were in this very nice house in the French countryside on which my parents were working on. Our family house. I remember this very special moment where with my parents, some other faces I can hardly remember and myself, we were on this descent by the house. My dad took off one wheel off my bike in the first place. I was going down easily, balancing my body on the side that still had a wheel, to avoid falling. I discovered a new feeling for the first time. Balance. Afterwards he removed the other. I was quite scared. Like, a lot. Then I don’t know. Suddenly I was able to cycle on two wheels. It was magic. I learned the power of balance and velocity induced by body strength and gravity, all at once.
My bike was pink. I think I still have it somewhere.
Do you have a strong cycling memory from your childhood;
I guess this one I just wrote about is the strongest. I also remember when my dad once came home with a child-size tandem. It was red. Of the four kids I was, unfortunately, the only one confident enough to drive. We were cycling downhill like crazy. I wished I could stay in the back but my three sisters where too young and my parents too big to drive that size. I guess now I’d love to undertake a trip by tandem with my dad, adult sized. He’d be in front driving and I’d be back cycling and looking at the surroundings, exactly the same way it happens nowadays when I am in the car with him. I guess it’s hard for me to let someone hold all the responsibility of safety for both beings. Well, this is another topic.
Where do you usually go with the bike? Do you have a favorite route?
With the bike, it’s very simple. I go everywhere I need to go. Finding ways to make everywhere reachable. Since I move a lot, in general, and don’t have (neither want to have) a driving license, and since I try my best to reduce my C02 footprint and increase my ecological awareness, bike is the best solution to do that. I love long distance travelling. Plus, I feel my position as a woman and mental availability and possibility to undertake long period lonely travel almost as a duty. The fact that I allow myself to embrace such experiences is no less than the result of the education I received and the context I’ve been growing. I feel the duty of using this power to experience and share through visual communication and storytelling the possibility to do the same. Also, if you are a woman. Also, if you are alone.
About how many kilometers ride you do daily/per week?
Since I commute every day to the studio where I work and do almost everything by bike, I’d say I ride around 10km per day average.
Is your job relevant to cycling?
Yes. I am an artist, basically. My main medium is photography but I now consider cycling a medium too. I try to merge both of them together with writing to build storytelling that can be easy to go through by anyone, with or without artistic knowledge. For me this is very important.
What kind of bike do you use at the moment?
I am very lucky; I use a gravel bike.
How many bikes do you own?
Two? But the one I ride the most is my gravel. The other is at my dad’s house and is oversized. I use it to commute in the village and surroundings.
What’s the next bike you’d like to purchase?
I’d like to get a very cheap but functional bike to commute in Athens. The problem with valuable bike in general is that you might always be worried that it disappears. Bike thief is so common and so annoying…
Where do you park it (when you’re at home and when you go out)?
Usually, I keep the bike inside. In the house or in the studio. When out, I try to find a good spot to park it. Either close to where I can keep an eye on it. I used to be very confident in humanity until one bad episode happened to me, back in 2019. I guess I made up my mind on all this and start being confident again, but carefully.
How do you feel when riding a bike?
I’ll quote Billy Elliot at his final audience to enter the dancing school: “Electricity”. Cycling involves your whole body and mental clearness. Everything activates. You move, see, smell, think. It’s like magic. Generated energy that induces energy back.
Is there a trip you would like to take by bike;
Many. I’d like to better cross the Balkans. Taking time to meet the inhabitants, with no schedule. I’d also really like to cycle through France better, since I’ve visited Italy quite a lot already. But the real answer to your question is:
Yes, the world tour.
I think I’ve been dreaming of this since I was a child. Fun fact, I was actually planning to escape from home and live in total autarky when I was a kid. Like in the middle of the night I would have quitted my family and everything to just travel the world. My goal was to discover every centimeter of earth. Then I was just falling asleep and waking up next day, still home. I guess I got the strength to do this now.
What stops you from going out on your bike? What problems do you usually encounter?
I don’t. I ride. I find the time to do it. The space exists and also ways to cross it. It’s a matter of time, always. And regarding the human conflicts… I smile to every pissed human who beeps at me. Well sometimes I also tell them to fuck off but I don’t believe it’s a solution. Have you seen this movie, “Green Beautiful”? There is this very famous scene where the main character, played by Vincent Lindon, hits the rearview mirror, without breaking it” of another car. The driver of the car comes out ultra pissed and starts yelling to Vincent about what he did, there is a crescendo until BOOOOM Vincent, who was silent and sorry until that moment, changes and starts yelling to the guy, still with a very love-carrying gaze, about all the bad things that happens in the world and all the things that actually matters and that all this man can focus on now is the rearview mirror issue, that is not even broken. I don’t know, It’s so strong. You have to watch it. Beautiful. Hahahahah so one day I was cycling through the traffic of Athens, here you have to slalom between the cars, it was one of the first times I as cycling in this city and still had to learn a bit how to move. Fact is that STAAAKK, guess what? I hit a rearview mirror of a taxi and turn it all over. The taxi driver turned down his window and started yelling at me exactly like in Green Beautiful. I stop, go backward, put his rearview mirror back in position and smile at him with all mi teeth. Hahahaha I don’t know how to explain, he just changed face instantly. Everything was okay again. The beautiful power of caring interactions.
Where do you live now? Have you cycled in other big cities other than Athens? How do
you compare the experience?
I do live in Athens at the moment! I commuted also in Rome for few months and my feeling is that cycling in Athens is 100% better. Italian drivers in general are crazy and really not caring towards two-wheels. I feel like here, nobody is really in a rush. They might bip around but not because they need to run somewhere. i love it.
Plus, Rome is covered by sampietrini (cobblestones). Re it’s hell. HELL! In Athens you have to pay attention to the holes and bumps but it’s okay, just have to slow down sometimes. Sampietrini, either you go fast or slow, they are equally hell-y. And, like everywhere, you must be careful when it rains. Soils tend to become extremely slippery, especially in Athens.
Cycling-routes related, I’d say the percentage between the two cities is quite the same.
© Copyright Cities for Cycling 2023, All Rights Reserved