Δεν γνωρίζω κανέναν ή τίποτα που να μπορεί να χωρίσει την Στέλλα Τερζάκη από το ποδήλατο της.
Με αυτό στο πλάι της κοιμάται και ξυπνάει, πηγαινοέρχεται στη δουλειά μες την Αθήνα – κι όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό – κι όμως δεν το χορταίνει.
Συνεχίζει να το απολαμβάνει και μετά τη δουλειά και τα Σαββατοκύριακα το παίρνει και… παίρνει τα βουνά!
Αυτή την αγάπη για το ποδήλατο μοιράστηκε μαζί μας, απαντώντας σε ερωτήσεις μας που πιστεύουμε πως θα απολαύσετε όπως κι εμείς!
Θυμάσαι πότε ήταν η πρώτη φορά που έκανες ποδήλατο;
Σαν παιδί με τα κλασσικά μικρά 3κυκλα ποδηλατάκια… μετά χωρίς βοηθητικές κτλ κτλ… ξανά στα 17 μου και τελικά το 2014 με άλλους φίλους που όμως εκείνοι δεν ανέβηκαν ξανά.
Θυμάσαι το πρώτο σου ποδήλατο και την αφορμή που το απέκτησες;
Είχα πάντα ποδήλατο μικρή. Μεγαλύτερη στα 16-17 θυμάμαι ότι ο πατέρας μου είχε βρει και είχε φτιάξει ένα ποδήλατο, λίγο αργότερα του ζήτησα να μου αγοράσει καινούριο, χωρίς να είμαι παιδί που ζήταγε συνέχεια, δε μπόρεσε τελικά και δεν ασχολήθηκα ξανά.
Ξεκίνησα να κάνω ποδήλατο γιατί με παρότρυνε η κουμπάρα μου να πηγαίνουμε βόλτες το 2014.
Το 2015 αγόρασα το νέο μου trekking ποδήλατο, ένα Merida Speedcross. Τελικά, εκείνη, λόγω της εγκυμοσύνης της, δεν ανέβηκε ξανά. Εγώ έκανα μόνη μου ποδήλατο, στην αρχή στον ποδηλατόδρομο, στην Ποσειδώνος και μετά βγήκα στο δρόμο.
Ξεκίνησα να κάνω το 2015 ποδήλατο με μια ποδηλατική ομάδα στη Δάφνη και όταν βγήκα πρώτη φορά μετά τη Λίμνη Βουλιαγμένης, ήταν τόση η χαρά μου! Συνέχισα λοιπόν να βγαίνω με την ομάδα αυτή κάθε Τετάρτη και κάθε Κυριακή. Πρώτη φορά, το πρώτο μου brevet κλασικά αυτό της Αττικής. Τότε, το 2015, το έκανα 11 ώρες και κάτι, όμως το έκανα. Σταδιακά, αυξήθηκαν τα brevet, αυξήθηκαν τα χιλιόμετρα, νέες εικόνες, νέα μέρη, νέες φιλίες, νέος κύκλος, νέες ποδηλατικές ομάδες, άνθρωποι πάντα με χαμόγελο και διάθεση.
Έκανα μια παύση κάποια χρόνια από τα brevet, για να επανέλθω με δύο brevet στους τόπους των γονιών μου που έχασα το 2021 (Άργος & Ψηλορείτη) Έκτοτε, ξανά πετάλι! Δε το ξεχνάς, δε σταματάς κάτι που σου αρέσει!
Έχεις κάποια δυνατή ποδηλατική ανάμνηση από τα παιδικά σου χρόνια;
Μόνο ένα πέσιμο με το μικρό ποδηλατάκι που είχε μόνο μπροστινό φρένο… αλλά εγώ ταρζάν, κατέβαινα την κατηφορίτσα όρθια και πάτησα το φρένο με το πόδι μπροστά… ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΑ… μέχρι που έπεσα…
Στο σήμερα, τι κάνεις συνήθως με το ποδήλατο;
Κάνω μεγάλες βόλτες για καφέ! Το χρησιμοποιώ ως μεταφορικό μέσο για τη δουλειά μου και κάποιες άλλες δραστηριότητες. Επίσης, κάνω brevet και τώρα τελευταία και αγώνες.
Με τι ασχολείσαι;
Είμαι γραμματέας σε εταιρεία consulting, software και δυστυχώς εργάζομαι πολλές ώρες με minimum τις 10. Σπουδές, βοηθός λογιστή αλλά ποτέ δε το εξάσκησα – και καλύτερα!
Έχεις κάποια αγαπημένη διαδρομή;
Είχα την Βαρυμπόμπη, μέχρι που την έκαψαν. Γενικά μου αρέσουν οι διαδρομές με πράσινο και θέα.
Περίπου πόσα χιλιόμετρα κάνεις το μήνα;
Πλέον που δεν κάνω χιλιόμετρα μετά τη δουλειά – περίπου 19:00 που θα φύγω, εάν είμαι τυχερή – τα χιλιόμετρά μου έχουν ελαχιστοποιηθεί στα περίπου 100 την εβδομάδα, εκτός εάν πάω καμία βόλτα ή σε κανένα brevet το Σαββατοκύριακο. Οπότε, σε αυτή την περίπτωση, αναλόγως με την απόσταση του brevet μπορεί να φτάσουν και 300 – 400.
Τί ποδήλατο χρησιμοποιείς τώρα;
Τελικά έχω μείνει με ένα μόνο ποδήλατο, Βianchi via nirone αλουμίνιο, που του έχω κάνει από το 2016 90.000 χιλιόμετρα και ακόμα με ανέχεται.
Πού το παρκάρεις – όταν είσαι σπίτι κι όταν βγαίνεις έξω;
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ μέσα στο σπίτι και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ στο γραφείο δίπλα μου. Τώρα, όταν είμαι έξω για δουλειές, για παράδειγμα στο σούπερ μάρκετ, πάντα με δύο καλές κλειδαριές, μια μπροστά και μία πίσω, αν και δε συμβαίνει τόσο συχνά να το αφήνω κάπου χωρίς να έχω επαφή μαζί του.
Ποια θα έλεγες πως είναι τα τρία σημαντικότερα προβλήματα που ίσως αντιμετωπίζει κάποιος που κάνει ποδήλατο στην Αθήνα;
Δεν έχω να πω τρία… ένα και σημαντικότερο:
Η κίνηση – δεν είναι δικό μας πρόβλημα, εννοώ δεν αφορά εμάς που κάνουμε ποδήλατο, αλλά σημαίνει εκνευρισμός από τους οδηγούς που ενώ κάθονται πίσω από το τιμόνι ώωωωρες ατελείωτες για μικρές αποστάσεις, μπορεί να τους ενοχλεί ο ποδηλάτης που θα είναι μπροστά τους για 30 δευτερόλεπτα.
Γενικά οι δρόμοι δεν είναι σε καλή κατάσταση, με αποτέλεσμα λακκούβες να προκαλέσουν πτώση ή λάστιχο – όμως δεν μπαίνω στη διαδικασία, δεν θα αλλάξει τίποτα σε αυτό το τόπο. Δεν υπάρχει παιδεία γενικά – και δε βγάζω την ουρά μου απέξω, γιατί ως ποδηλάτης έχω κάνει και εγώ τις παραβάσεις μου. Το σίγουρο είναι ο εκνευρισμός των άλλων!
Και γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να κάνει ποδήλατο στην Αθήνα; Ποια είναι τα επιχειρήματά σου υπέρ της χρήσης του ποδηλάτου στην πόλη;
Γιατί μπορείς να πηγαίνεις πάντα και παντού στην ώρα σου (εντάξει λίγο πιο ιδρωμένος, αλλά όποιος θέλει μπορεί να χρησιμοποιεί και τα ηλεκτρικά), γιατί είσαι πιο χαλαρός – δεν εκνευρίζεσαι, γιατί, φυσικά, το περιβάλλον ζητάει βοήθεια και γιατί είναι καλό και για την υγεία του καθενός, πέρα από τη φυσική κατάσταση, βοηθάει και την ψυχή μας.
Θεωρείς τους οδηγούς στην Αθήνα φιλικούς στο ποδήλατο;
Καθόλου φιλικούς – πολλοί λίγοι είναι αυτοί που θα σε αντιμετωπίσουν σωστά και με χαμόγελο.
Επιλέγεις συνήθως κεντρικούς δρόμους ή δευτερεύοντες;
Εξαρτάται τι ώρα θέλω να φτάσω, εάν έχω αργήσει, πόσο βιάζομαι. Θα προτιμήσω πάντως δευτερεύοντες, λόγω της κίνησης, η οποία με κουράζει πολύ.
Χρησιμοποιείς κάποια εφαρμογή για να σχεδιάζεις τις διαδρομές σου;
Garmin χρησιμοποιώ εάν θέλω να σχεδιάσω κάποια διαδρομή, ενώ όλες οι διαδρομές μου βρίσκονται και στο garmin & στο strava που έχω σχεδόν από τα πρώτα χρόνια που κάνω εντατικά ποδήλατο
Βγαίνεις για ποδήλατο με παρέα;
Έχει τύχει – φυσικά. Είσαι πιο προστατευμένος και φυσικά περνάς και πιο όμορφα… εγώ τουλάχιστον, εκείνοι στην ανηφόρα που εγώ σιχτιρίζω, δε ξέρω!
Υπάρχει κάποιο ταξίδι που ονειρεύεσαι να κάνεις με το ποδήλατο;
Ήθελα πάντα και θέλω, να κάνω διακοπές με το ποδήλατο, έχει όμως πολλή οργάνωση από πίσω όλο αυτό – δεν έχω κάποιο ταξίδι στο μυαλό – σημασία έχει η παρέα και η διάθεση.
Πώς νιώθεις όταν κάνεις ποδήλατο;
Το ποδήλατο είναι ελευθερία! Πολλές φορές ποδηλατώ σε ανηφόρες, με κρύο, με ζέστη, με βροχή καμιά φορά – αν και δε το προτιμώ. Το αποτέλεσμα είναι νέα μέρη, όμορφα μέρη (μιλώντας για την τουριστική ποδηλασία) και πάντα μετά από κάθε δύσκολη πεταλιά … έρχεται η κούραση και το χαμόγελο. Σημασία έχει να είμαστε μέσα μας καλά εμείς και το ποδήλατο μας βοηθάει πιστεύω. Ελευθερία λοιπόν και ψυχική ανάταση.
Τι να πω; Είναι ωραίο το ποδήλατο – πολλοί λένε ότι είναι τεμπέλικο… – μπορεί να μη χρειάζεται να κάνεις πάντα πετάλι, αλλά όταν δε κάνεις έχεις την ευκαιρία να κοιτάς γύρω σου και να είσαι ήρεμος.
© Copyright Cities for Cycling 2023, All Rights Reserved